Czarny charakter

Jeśli dać wiarę twierdzeniu, że człowiek przychodzi na świat jako tabula rasa to co powoduje w nim zapis czarnego charakteru? Jakieś zawody, niespełnienia, traumy? To dlaczego niektórzy zawiedzeni i niespełnieni są dobrymi ludźmi? Zatem może jednak te nieszczęsne geny ponoszą winę a teorię o tabula rasa należy wyprawić do lamusa?

Czarny charakter przyszedł na świat dziewczynką. Z...

Szczęście

Jeśli rzecz ma być o moim szczęściu, to cechuje je taka wieloaspektowość, że wyrecytuję jak dziecięcą wyliczankę.

Aby było, muszę czuć się wolna- to warunek sine qua non .

Wolność - najważniejsze dla mnie słowo, o dużym ciężarze gatunkowym. Jest bezgranicznie otwarte, dlatego takie piękne. Daje szczęście przestrzeni, braku zniewolenia. Spętanie i niechciany przymus skutecznie...

Filmowe przedpołudnie

„Wenus w futrze” - i Roman Polański znów wspiął się na wyżyny swojego talentu. Powstał film błyskotliwy, inteligentny z genialnymi dialogami, efektownymi zdjęciami Pawła Edelmana i muzyką Alexandra Desplata. Mistrzowskie studium pożądania.

Wycyzelowany w każdym detalu. Nic dodać, nic ująć.

Treść banalna. Do zniechęconego poszukiwaniami reżysera (Mathieu Amalric), adaptującego...

Filmowe przedpołudnie

Historia pierwszej romskiej poetki, której wiersze zostały spisane i przetłumaczone na język polski w reżyserii Joanny Kos- Krauze i Krzysztofa Krauze, ze zdjęciami autorstwa Krzysztofa Ptaka i Wojciecha Staronia.

Zamysłem filmu było opowiedzenie o życiu ,, innej ,,- o kobiecie urodzonej z wrażliwością i talentem, które stały się zarazem darem i przekleństwem. Wyznaczyły jej los,...

O stereotypach

Ponieważ stereotypy drażnią mnie ogólnie jako zjawisko i odnoszę się do nich nieufnie, będzie o nich jako zjawisku.

Zaglądam do Słownika Wyrazów Obcych pod „Stereotypy”. Nie z niewiedzy, lecz w poszukiwaniu pomysłu, który czasem podsuwają sformułowania.

Zatem definicja w ujęciu psychologiczno- socjologicznym: ,,Funkcjonujący w świadomości społecznej skrótowy, uproszczony i...

Moja Polska

Moja Polska to małe ojczyzny. Mikrokosmosy emocji, zdarzeń, zapachów, kolorów, odcieni. Takich miejsc noszę w sobie wiele.

Są też ojczyzny niechciane, związane z traumami. Te schowałam głęboko, aby nie bolały i nie wywoływały złych uczuć.

W tych dobrych toczyło się moje dzieciństwo u boku opiekuńczych, kochających rodziców, których już ze mną nie ma.

Dzieciństwo ciekawe...

Strony