Papier to materiał bardzo nietrwały i delikatny. Bardzo łatwo jest go zniszczyć, spalić, zmoczyć i porwać. Można go również zachować przez wieki, bo w papierze jest też siła - wielka siła pamięci. Bo papier żyje i jest produktem ludzkiej pamięci, ludzkiego życia, myśli i przeżyć. To wszystko przechowujemy na papierze, w książkach, pamiętnikach, listach, zdjęciach, obrazach, mapach i szkicach. Papier to zwój ludzkich dziejów, księgozbiór historii i biografii ludzi wielkich i znanych, ale także tych mniej znanych tylko dla nas. Piszemy swoje myśli, wyznania i przechowujemy w szufladach, kartonach, butelkach i listach związanych wstążką i pachnących wiosną naszego życia. Ktoś może kiedyś natknie się na taki papier i spróbuje odnaleźć autora, bo i tak się zdarza. Na papierze zapisujemy muzykę i ciszę, ból i płacz, smutek i radość, zapisujemy swój testament…, majątek i długi, zapisujemy znaki czasu zdrowie i choroby, narodziny i śmierć. Pierwsze bohomazy kredką, pierwsze litery i cyfry, pierwsze słowa i pierwsze wyznania dziecko stawia na papierze, na laurce z papieru. Wreszcie papier stanowi wartość materialną jak banknoty, polisy, akcje i białe kruki. W dobie komputerów to papier ma tę wyższość, że pomimo upływu czasu jest zawsze żywy.