Dziennik

Zachmurzony, ponury poranek, zwiastujący odczucia dolegliwości chorobowych, zmuszających do pozostania w domu.
Zaczynam czytać, odczuwam ból stawów, biorę leki, ogarnia mnie senność.
Nagle słyszę dzwonek, otwieram drzwi – to listonosz, otrzymuję list „zaproszenie” na spotkanie towarzyskie.
Odbieram zaproszenie z mieszanymi uczuciami „chciałabym ale nie mogę, nie dam rady”.
Odkładam zaproszenie.
Zastanawiam się co robić, ponieważ powraca energia życia.
Otrzymane zaproszenie jednak wybudziło mnie z myśli niemocy.
Tak trudno mi się zdecydować, postanawiam przezwyciężyć samą siebie.
Odbieram telefon- by potwierdzić obecność- jednak odmawiam.
W dalszej rozmowie słyszę samą siebie jest mi wstyd przed sobą, że się poddałam.
Zaczynam w myśli szybko się mobilizować.
Odczuwam przypływ energii. Rozważam, co robić.
Potwierdzam obecność na spotkaniu.
Idę! Postanawiam sobie, bo przecież co będzie gdy nie mogę, nie dam rady, przylgnie do mnie i uwierzę w niemoc?
Zaczynam się przygotowywać.
Deszcz pada, silny wiatr, zimno, ale mnie już nic nie przeszkadza.
Cieszę się, że spotkam się w towarzystwie innych.
Promienieję radością.
Podziwiam całe towarzystwo.
Jestem wdzięczna, że zaproszeniem zostałam zmobilizowana i zapomniałam o dolegliwościach.