Powiedz

***

Kwaśny pejzaż
cytrynowe pejzaże na moim obrazie
drzewa cytrynowe odurzajÄ… mnie
cytrynowe rzeki płyną wstecz
pozostaje cytrynowy piasek na dnie
kładki cytrynowe z kwaśnych myśli wykrzywiają się
nie mam jak po nich przejść
pocukrować pragnę cytrynową wodę
lecz potrzeba dużo słodkich, a nie słonych łez
kwaśno-słone akwarele zlewają pejzaż ten
pozostaje nic

***

Poszukaj nad brzegiem życia tego, co zgubiłam.
Te lata, które utracone nigdy nie powrócą.
Te myśli rozrzucone jak nitki z poprutych makatek.
Poszukaj w szufladach zakurzonych wspomnień.
One żyją dopóki do nich wracamy.
UmierajÄ…, kiedy je zamykamy.
Więc nazrywaj mi na łące mego życia
Naręcze pachnących wspomnień
I zanieÅ› je do domu mojej wiosny.
Zasuszymy je, a zapach zamkniemy w butelce,
Zaniesiemy do domu jesieni,
Otworzymy butelkÄ™ i zapachem wiosny nasycimy siebie.

 

Niedopowiedzenia

Nie mów mi, że jestem. Bo wiem.
Nie mów mi, że dziwna jestem. Też.
Powiedz, że mnie lubisz. Bo nie wiem.
Powiedz, że rozumiesz. Też.
Szukam ciÄ…gle czegoÅ›. Nie wiem czego?
Szukam ciągle kogoś. Też.
Jak mam wyjść. Tego chcę.
Które drzwi otworzyć? Też.