Jadwiga Goraj. Wiersze

Żywiczne krople słów

Z samego wnętrza chwili

W bursztynie wiersza zaklęty motyl – wzruszenie

To jesienny mgłą przydymiony pejzaż

Burza zrudziałych włosów drzew

Rozwiewanych na wszystkie strony świata.

Słodycz ostatnich chłodem skarbowanych śliwek,

Gorzka mądrość chryzantem spieszących się

By zakwitnąć przed zimą.